Introductie
FOMU - Foto © Monday Jr
Foto © Douglas Robertson
Soms bestaat er een kloof tussen een afstand in werkelijkheid en die in je hoofd. Je zus woont misschien op een ander continent, maar in je hart of via sociale media is ze erg dichtbij. Of omgekeerd: je buurman is je zo onbekend dat hij evengoed aan de andere kant van het land had kunnen wonen.
Op de meetlat blijven de cijfers dezelfde, maar mentaal springen ze soms alle kanten uit en die afstand kan plots keren, krimpen of uitrekken.
Dat laatste gebeurde in 2020 door Brexit. Het kanaal dat het Verenigd Koninkrijk van België scheidt, is maar 33 kilometer breed. Toch zorgde die beslissing ervoor dat het Verenigd Koninkrijk niet langer aanvoelde als een partner op een tunnel van ons verwijderd, maar als een eiland dat steeds geïsoleerder raakt. Met de uittreding van het Verenigd Koninkrijk uit de Europese Unie dreigen ook de voedzame culturele samenwerkingen in het water te vallen. Want als je moet beginnen goochelen met visums en douanekosten en de noodzakelijke Europese subsidies verdwijnen, wordt de oversteek plots veel minder evident.
Nochtans is het Verenigd Koninkrijk zo’n rijke voedingsbodem voor Vlaamse en Brusselse cultuurwerkers, en kunnen de Britten net zoveel leren van de expertise die bij ons aanwezig is. Daarom riep de Europese Unie de Brexit Adjustment Reserve (BAR) in het leven, een subsidielijn die tijdelijk financiële steun bood aan culturele organisaties en kunstenaars die willen samenwerken met het Verenigd Koninkrijk. Culturele actoren die een project wilden opstarten met een partner in het Verenigd Koninkrijk konden in 2023 voor 1 juli een projectaanvraag indienen. De projectsubsidie kon maximaal 80% tot 100% van de aanvaarde ingediende kosten bedragen en liep tot 31 december van datzelfde jaar.
Foto © Ilja Van Autreve
Foto © Nisran Azouaghe